Japonya seyahatimiz çok uzun sürmese de, kendi olanaklarımızla gezdiğimiz, toplu ulaşımı yoğun olarak kullandığımız ve yardım istemekten geri durmadığımız için, insanlarla temasımız da çok oldu.

İşte Japonlara dair bazı gözlemlerimiz:

Çok saygılılar. Diyelim ki bir sebeple insanların kaldırımda geçişini engellediniz. Bağırıp çağıran yok, fiziksel müdahale hiç yok. Sabırla yolu açmanızı bekliyorlar.

Risk almıyorlar. Herşeyin otomatize edildiği (bilet, ödeme, aracın yerleştirilmesi) otoparklarda, tek çalışan araçların kaldırımdan geçtiği yerde görevli. Yaya ve araç geçişini yönetiyor.

Yardımseverler. Sorularımızı, İngilizce bilmeyenler bile yanıtlamak için çok uğraştı, işini bırakıp doğru yere gittiğimizden emin olmak için bize eşlik edenler oldu.

Çok düzenliler. Yüzlerce insanı kaldırımlarda ip gibi yürürken görebiliyorsunuz.

Yalnızlar. Oyun makinasına oturup, saatlerce, hiç yerinden kıpırdamadan oyuna dalan çok insan var. Metrolarda, neredeyse bizden başka konuşan yok.

Dijitaller. 7’den 70’e herkesin elinde cep telefonu var, ve neredeyse sürekli ellerinde.

İşleriyle farklı bir bağları var. Havaalanı görevlileri sabah işlerine bir ritüelle başlıyorlar. Tren görevlisi her kabinden çıkışında yolculara yüzünü dönüp selam veriyor. Marketteki kasiyerler her alış verişinizde bir tür minnettarlık sergiliyor.

Gösterişsizler. Kılık kıyafete pek ön planda gibi gözükmüyor. Abartılı takı, kıyafet, araca pek rastlamadık.