Ekim başında Güney Kore’nin başkenti Seul’deydik..

“Japonya’nın sulandırılmış hali” dedik kendi kendimize.. Belirgin Japon etkilerinin arasında düzen, kuralcılık ve temizliği göremediğimizden olsa gerek..

Öte yandan İstiklal Caddesi’ni, Nevizade’yi aratmayan yaşamı ile İstanbul’un büyük  ve gelişmiş bir versiyonu demek çok yanlış olmaz..

Dar bir alana sıkışmış çok kalabalık bir nüfus problemine rağmen şehirciliği gelişmiş bir kent Seul. Gelişmiş ve kullanımı kolay metro sistemi, trafiğe kapalı bölgeleri, yaya dostu cadde ve sokakları, etkin bilgilendirme sistemleri ile kenti kendi başınıza gezmemeniz için hiçbir sebep yok.

Çok ihtiyacınız kalmıyor ama dil bilmese bile size yardım etmek için çırpınacak bir kişi bulmak için herhangi birine soru sormanız yeterli. Japonlarla birlikte Koreliler için ilk kullanacağım sıfatlardan biri yardımseverlik.

Mutlaka görmeniz gereken yerler arasında her türlü deniz canlısını görebileceğiniz Seul Balık Pazarı (Seoul Fish Market), eğlence merkezi Myeong-dong, dünyaca ünlü teatrel müzik gösterisi Nanta Show, fazlaca propaganda koksa da Kuzey Kore sınırı ve yarısına yakını herhangi bir inanca sahip olmayan ülkede en büyük dini inanç grubu olan Budist tapınakları bulunmakta..

Bizden oldukça farklı bir mutfağa sahip Kore’de, hemen her restoranda, menüdeki yemeklerin plastik bir maketini görmeniz mümkün. Ocak başı diyebileceğimiz yerlerde gecenin geç saatine kadar süren bol sohbetli yemeklerde biraz memleket havası soluyabilirsiniz.

Ziyaret edilecek yerler listesine, kentin simgeleri arasında yer alan birkaç noktayı da eklemek mümkün. Şehri tepeden görebileceğiniz, ancak öncelikle dik bir yokuşu yürüyerek (sürünerek demek de mümkün) tırmanmanız gerekecek Namsan Tepesi ve Kulesi (Seul Kulesi), devasa bahçesi, göleti ve gösterileriyle Changdeokgung Sarayı, fütüristik tasarımlarıyla ünlü mimar Zaha Hadid’in Dongdaemun Design Plaza’sı ve İpek Yolu Başlangıç Noktası.